4/ 36- 32 32. و آرزو مبريد آنچه را كه افزونى داد خداى بدان برخى شما را بر برخى. مر مردان را بهره از آنچه اندوختند و مر زنان را بهره از آنچه اندوختند، و در خواهيد از خداى از افزونى او، بدرستى كه خداى بود و هست به هر چيزى دانا. 33. و مر هر يكى را گردانيديم ميراث برندگان از آنچه گذاشت پدر و مادر و خويشان و آنانى كه بست سوگندهاى شما پس بدهيد ايشان را بهره ايشان. بدرستى كه خداى بود و هست بر هر چيزى گواه. 34. مردان ايستادگى كنندگانند بر زنان به آنچه افزونى داد خداى برخى را ايشان بر برخى و به آنچه هزينه كردند از خواستههاى خويش، پس بسامانان، [101] فرمان برداران، نگاه دارندگان مر نهانى را به آنچه نگاه داشت خداى، و آنانى كه ترسيد از بدسازى ايشان پس پند دهيد ايشان را و جدا شويد از ايشان در بسترها و بزنيد ايشان را، پس اگر فرمان برند شما را پس مجوييد بر ايشان راهى، بدرستى كه خداى بود و هست برتر بزرگ. 35. و اگر ترسيد جدايى ميان ايشان دو، پس فرستيد داورى از كسان او و داورى از كسان او اگر خواهند سامانى، سازوارى دهد خداى ميان آن دو بدرستى كه خداى بود و هست دانا آگاه. 36. و بپرستيد خداى را و انباز مياريد به او چيزى و به پدر و مادر نيكويى كردنى و به خداوند خويشى و بىپدران و درويشان و همسايه خداوند خويشى و همسايه بيگانه و يار به پهلو و راه گذرى و آنچه خواوند شد دستهاى شما، بدرستى كه خداى دوست ندارد آنى را كه باشد كشّى كننده نازنده.