5/ 45- 41 41. اى فرستاده! اندوهگين مكندا ترا آنانى كه مىشتابند در ناگرويدگى از آنانى كه گفتند گرويديم به دهنهاى خويش و نگرويد دلهاى ايشان و از آنانى كه جهود شدند نيك شنوندگان مر دروغ را نيك شنوندگان مر گروهى را ديگران نيامدند ترا مىگردانند سخنان را از پس جايگاههاى آن، همى گويند: اگر داده شويد اين را پس گيريدش و اگر داده نشويد پس پرهيزيد، و هر كه خواهد خداى آشوب او را پس هرگز نتوانى براى آن از خداى چيزى. اينان آنانىاند كه نخواست خداى كه پاك كند دلهاى ايشان را مر ايشان را در اين جهان رسوايى و مر ايشان را در آن جهان عذابى بزرگ. 42. نيك شنوندگان مر دروغ را نيك خورندگان مر حرام را. پس اگر آيند ترا پس داور باش ميان ايشان يا روى گردان ازيشان و اگر روى گردانى ازيشان پس هرگز زيان نرسانند ترا چيزى و اگر داورى كنى پس داورى كن ميان ايشان به داد. بدرستى كه خداى دوست مىدارد دادگران را. 43. و چگونه داور دارند ترا، و نزد ايشان توريت در آن [138] داورى خداى باز برگردند از پس آنت و نيست اينانت هرگز گروندگان. 44. بدرستى كه ما فرو آورديم توريت را در آن راه راست و روشنايى. داورى كند به آن پيغامبران، آنانى كه گردن نهادند براى آنانى كه جهود شدند و خداييان و دانشمندان به آنچه نگاه داشت خواسته شدند از نامه خداى و بودند بر آن گواهان پس مترسيد از مردمان و بترسيد از من و مخريد به نشانهاى من بهاى اندك و هر كه داورى نكند به آنچه فرو آورد خداى، پس اينان ايشان ناگروندگانند. 45. و نوشتيم بر ايشان در آن كه تن به تن و چشم به چشم و بينى به بينى و گوش به گوش و دندان به دندان و خستگيها برابر. پس هر كه بخشد به او پس آن پوشيدگى است مرو را و هر كه داورى نكند به آنچه فرستاد خداى پس اينان ايشان ستمكاران.