و (ياد كنيد) هنگامى را كه از شما پيمان محكم گرفتيم كه:» خون همديگر را مريزيد؛ و خودتان [يكديگر] را از خانههايتان بيرون نكنيد. «سپس (به اين پيمان) اقرار كرديد؛ در حالى كه شما گواهيد. (84) سپس شما آنهايى هستيد كه خودتان [يكديگر] را مىكشيد، و دستهاى از [خود] تان را از خانههايشان بيرون مىرانيد؛ در حالى كه با گناه و تجاوز بر ضد آنان، به يكديگر كمك مىنماييد؛ و اگر (آنان) به اسارت نزد شما آيند، تاوانشان را مىدهيد (و آنان را باز خريد مىكنيد)، در حالى كه بيرون كردن آنان بر شما حرام شده بود. و آيا به برخى [از دستورات] كتاب [تورات] ايمان مىآوريد، و به بعضى [ديگر] كفر مىورزيد؟! و كيفر كسى از شما كه اين [عمل] را انجام دهد، جز رسوايى در زندگى پست (دنيا) نيست، و روز رستاخيز به شديدترين عذاب بازگردانده مىشوند. و خدا از آنچه انجام مىدهيد غافل نيست. (85) آنان كسانى هستند كه زندگى پست (دنيا) را با آخرت مبادله كردند، و عذاب از آنان كاسته نمىشود و آنان يارى نمىشوند. (86) و بيقين به موسى كتاب (تورات) داديم، و بعد از او، فرستادگانى را پشت سر هم فرستاديم؛ و عيسى پسر مريم را دليلهاى (معجزهآسا) داديم؛ و او را بوسيله روح پاك، تأييد كرديم. و آيا هر گاه فرستادهاى چيزى را كه خوشايند (هواى) نفس شما نبود برايتان آورد، تكبّر ورزيديد و دستهاى را دروغگو انگاشتيد، و دستهاى را مىكشيد؟! (87) و گفتند:» دلها (و مراكز ادراك) ما پوشش [و مانع] دارد. «بلكه خدا بخاطر كفرشان، آنها را از رحمت خود دور ساخته است، از اين رو (تعداد) اندكى ايمان مىآورند. (88)