و هنگامى كه از طرف خدا كتاب (قرآن) براى آنان آمد كه مؤيّد آن چيزى (از تورات) بود كه با آنان بود، و پيش از (آن) همواره بر كسانى كه كفر ورزيدند، پيروزى مىخواستند؛ و [لى] هنگامى كه آنچه را مىشناختند، بر ايشان آمد، بدان كفر ورزيدند. پس لعنت خدا بر كافران باد. (89) (يهوديان) خودشان را به بد [بهايى] فروختند؛ كه آنچه را خدا فرو فرستاده بود انكار كردند، بخاطر ستم (و حسادت) بر اينكه خدا از بخشش بر هر كس از بندگانش بخواهد [و شايسته بداند آيات خود را] فرو فرستد؟! از اين رو به خشمى (افزون) بر خشم [ديگر] گرفتار شدند. و براى كافران عذابى خواركننده است. (90) و هنگامى كه به آنان گفته شود:» به آنچه خدا فرو فرستاده ايمان آوريد. «مىگويند:» به چيزى ايمان مىآوريم كه بر (ملت) ما فرو فرستاده شده است. «در حالى كه به آنچه بعد از آن است كفر مىورزند و حال آنكه آن حق است [و] مؤيّد [همان] چيزى است كه با آنان است. بگو:» پس اگر مؤمن بوديد، چرا پيش از [اين]، پيامبران خدا را مىكشتيد؟! « (91) و بيقين موسى دليلهاى (معجزهآسا) را براى شما آورد، سپس بعد از (رفتن) او، گوساله را (به پرستش) گرفتيد؛ در حالى كه شما ستمكار بوديد. (92) و (ياد كنيد) هنگامى را كه از شما پيمان محكم گرفتيم؛ و (كوه) طور را بر فراز شما بر افراشتيم؛ (و به شما گفتيم:) آنچه را به شما دادهايم با توانمندى بگيريد. و (به آنها) گوش فرادهيد. گفتند:» شنيديم؛ و نافرمانى كرديم. «در حالى كه بر اثر كفرشان دلهاى آنان با [محبت] گوساله آميخته شد، بگو:» اگر ايمان داريد آنچه را ايمانتان، شما را بدان فرمان مىدهد بد (چيزى) است! « (93)