بگو (اى يهوديان):» اگر در نزد خدا، سراى آخرت يكسر به شما اختصاص دارد، نه ساير مردم، پس اگر راست مىگوييد؛ آرزوى مرگ كنيد. « (94) و [لى] آنان، به سبب دستاوردى كه از پيش فرستادهاند، هرگز آن [مرگ] را آرزو نخواهند كرد؛ و خدا به [حال] ستمگران داناست. (95) و حتماً آنها را آزمندترين مردم- و [حتى آزمندتر] از كسانى كه شرك ورزيدند- بر زندگى [دنيا] خواهى يافت. هر يك از ايشان عمر هزار ساله آرزو دارد، در حالى كه [چنين] عمر كردنى، او را از عذاب نجات نخواهد داد. و خدا به آنچه انجام مىدهند بيناست. (96) بگو:» كسى كه دشمن جبرئيل باشد پس (دشمن خداست چرا) كه او با رخصت (و فرمان) خدا آن [قرآن] را بر دل تو فرود آورد، در حالى كه مؤيّد آنچه از [كتابهاى الهى] پيش از آن بوده، و رهنمود و مژده براى مؤمنان است. (97) كسى كه دشمن خدا و فرشتگانش و فرستادگان او و جبرئيل و ميكائيل باشد (كافر است؛) و در واقع خدا دشمن كافران است. (98) و بيقين نشانههاى روشنى به سوى تو فرو فرستاديم، و جز نافرمانبرداران (كسى) آنها را انكار نمىكند. (99) و آيا [چنين نيست كه يهوديان] هر گاه پيمانى بستند، دستهاى از ايشان آن را (شكستند و) دور افكندند؟ بلكه بيشترشان ايمان نمىآورند. (100) و آنگاه كه فرستادهاى از جانب خدا به سراغشان آمد، كه مؤيّد آن چيزى [از نشانهها] بود كه نزد آنان بود، دستهاى از كسانى كه به آنها كتاب (الهى) داده شده بود، كتاب خدا را پشتِ سرشان افكندند؛ چنانكه گويى آنان [هيچ] نمىدانند! (101)