و (يهود) پيروى كردند از آنچه افراد شرور (جادوگر) در دوران فرمانروايى سليمان بر مردم مىخواندند (و پيروى مىكردند)؛ و سليمان كفر نورزيد و ليكن افراد شرور كفر ورزيدند؛ [كه] به مردم سحر مىآموختند. و (نيز يهود پيروى كردند) از آنچه بر دو فرشته» هاروت و ماروت «در بابِل فرو فرستاده شده بود. و به هيچ كس [چيزى] نمىآموختند، مگر اينكه [از پيش به او] مىگفتند:» ما فقط [وسيله] آزمايشيم، پس [مواظب باش،] كافر نشو! «و [لى آنها] از آن دو (فرشته)، چيزهايى را مىآموختند كه بوسيله آن، ميان مرد و همسرش جدايى بيفكنند؛ و [هر چند] آنها بوسيله آن [مطالب] به كسى ضرر نمىرسانند مگر با رخصت خدا [باشد.] و [آنها] آنچه را مىآموختند كه به ايشان زيان مىرسانيد و سودى برايشان نمىبخشيد؛ و بيقين (يهوديان) مىدانستند كه هر كس خريدار آن [مطالب] باشد، در آخرت بهرهاى برايش ندارد. و چه بد بود آنچه خودشان را در مقابل آن فروختند، اگر (بر فرض) مىدانستند! (102) و اگر (بر فرض) آنها ايمان مىآوردند و خود را حفظ مىكردند، حتماً پاداشى كه از نزد خدا [مىيافتند] بهتر بود، اگر (بر فرض) مىدانستند. (103) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نگوييد:» راعنا « (كه به دو معناى» ما را مهلت ده «و» ما را احمق كن «است) و بگوييد:» انظرنا « (كه به معناى» ما را مهلت ده «است.) و (اين توصيه را) بشنويد. و براى كافران عذابى دردناك است. (104) كسانى كه از اهل كتاب كفر ورزيدند و مشركان، آرزو ندارند كه از جانب پروردگارتان نيكى بر شما فرود آيد، در حالى كه خدا، رحمتش را به هر كس (شايسته بداند و) بخواهد، اختصاص مىدهد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است. (105)