كسانى كه كتاب [الهى] به آنان دادهايم، همان گونه كه پسران خود را مىشناسند، او [محمّد] را مىشناسند؛ و مسلماً دستهاى از آنان، حق را پنهان مىدارند در حالى كه آنان مىدانند. (146) [اين] حق از طرف پروردگار توست، پس هرگز از ترديد كنندگان مباش. (147) و براى هر [گروهى] قبلهاى [و شيوهاى] است، كه او آن را تعيين كرده است؛ پس در نيكىها [بر يكديگر] پيشى گيريد. هر كجا كه باشيد، خدا همه شما را خواهد آورد، [چرا] كه خدا بر هر چيز تواناست. (148) و از هر كجا بيرون آمدى، پس روىِ خود را به سوى» مسجد الحرام «كن و مسلماً اين [دستور] حقّى از طرف پروردگار توست؛ و خدا، از آنچه انجام مىدهيد، غافل نيست. (149) و از هر كجا بيرون آمدى، پس روىِ خود را به سوى» مسجد الحرام «كن. و هر كجا بوديد، پس روىِ خود را به سوىِ آن بگردانيد؛ تا مردم، دليلى بر [ضدّ] شما نداشته باشند، مگر كسانى از آنان كه ستم كردند (و دست از لجاجت بر نمىدارند). پس، از آنان نهراسيد؛ و از (مخالفت) من بهراسيد! و (روى به قبله كنيد) تا اينكه نعمتم را بر شما تمام كنم، و باشد كه شما راهنمايى شويد. (150) همان گونه كه فرستادهاى از خودتان، در ميان شما فرستاديم؛ كه آيات ما را بر شما مىخواند [و پيروى مىكند]؛ و شما را رشد مىدهد (و پاك مىگرداند)؛ و به شما، كتابِ [خدا] و حكمت مىآموزد؛ و آنچه را هيچ گاه نمىدانستيد، به شما ياد مىدهد. (151) پس مرا ياد كنيد، تا شما را ياد كنم، و سپاس مرا به جاى آريد، و [مرا] ناسپاسى نكنيد. (152) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! بوسيله شكيبايى و نماز، يارى جوييد؛ [چرا] كه خدا با شكيبايان است. (153)