و هنگامى كه به آنان گفته شود:» آنچه را خدا فرو فرستاده است، پيروى كنيد. «مىگويند:» بلكه آنچه را كه نياكانمان را بر آن يافتيم، پيروى مىكنيم. «و آيا اگر (بر فرض) نياكان آنان، درباره چيزى خردورزى نمىكردند، و راهنمايى نمىشدند، (باز هم از آنان پيروى مىكرديد)؟! (170) و مثال (دعوت كننده) كسانى كه كفر ورزيدند، همانند مثال كسى است كه [حيوانى را] بانگ مىزند كه جز صدا و ندايى [مبهم] نمىشنود. (آرى آنان در واقع) ناشنوا، گنگ [و] نابينايند، از اين رو آنان خردورزى نمىكنند. (171) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! از (خوراكىهاى) پاكيزهاى كه روزى شما كردهايم بخوريد، و خدا را سپاس گوييد، اگر شما، تنها او را مىپرستيد. (172) [خدا]، تنها (خوردن) مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را كه [به هنگام سر بريدن نام] غير خدا بر آن بانگزده شده، بر شما حرام كرده است. و [لى] كسى كه ناچار شود، در صورتى كه ستمگر و متجاوز نباشد، پس گناهى بر او نيست؛ [چرا] كه خدا بسيار آمرزنده مهرورز است. (173) براستى كسانى كه آنچه را خدا از كتاب فرو فرستاده، پنهان مىكنند، و آن را به بهاى اندكى مىفروشند، آنان در درونشان جز آتش نمىخورند. و خدا، روز رستاخيز، با آنها سخن نمىگويد؛ و رشدشان نمىدهد (و پاكشان نمىكند)؛ و براى آنها عذابى دردناك است. (174) آنان كسانى هستند كه گمراهى را با راهنمايى، و عذاب را با آمرزش، مبادله كردند؛ پس چه چيزى آنان را بر آتش شكيبا كرد؟! (175) اين، بخاطر آن است كه خدا، كتاب (الهى) را بحق، فرو فرستاده؛ و كسانى كه در مورد كتاب [خدا] اختلاف كردند، قطعاً در جدايى (و ستيزى) دور و دراز قرار دارند. (176)