از بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) بپرس:» چند نشانه روشن به آنان داديم؟ «و هر كس نعمت خدا را، پس از آنكه به سراغش آمد، تبديل كند (و در مسير خلاف به كار گيرد) پس (گرفتار عذاب شديد الهى خواهد شد) چرا كه خدا سخت كيفر است. (211) زندگى پست (دنيا) براى كسانى كه كافر شدند آراسته شده است؛ و [از اين رو] كسانى را كه ايمان آوردهاند ريشخند مىكنند؛ و حال آنكه، كسانى كه پارسا (و خود نگهدار) شدند، در روز رستاخيز، از آنان برترند؛ و خدا هر كس را بخواهد (و شايسته بداند)، بىشمار [و بدون محاسبه] روزى مىدهد. (212) مردم، ملّتى يگانه بودند، و خدا، پيامبران را مژدهآور و هشدار دهنده برانگيخت؛ و با آنان كتاب [خدا] را، كه به سوى حق دعوت مىكرد، فرو فرستاد؛ تا ميان مردم، در باره آنچه در موردش اختلاف داشتند، داورى كند. و در مورد آن [كتاب] اختلاف نكردند جز كسانى كه آن [كتاب] به آنان داده شد- پس از آنكه دليلهاى روشن به آنان رسيده بود- بخاطر (حسادت و) ستمى كه بينشان [حكمفرما] بود. پس خدا كسانى را كه ايمان آورده بودند، به حقيقتِ آنچه در موردش اختلاف كرده بودند، با رخصت خودش، راهنمايى نمود؛ و خدا، هر كس را (شايسته بداند و) بخواهد به راه راست راهنمايى مىكند. (213) آيا پنداشتيد كه داخل بهشت مىشويد، و حال آنكه هنوز مثال (حوادث) كسانى كه قبل از شما درگذشتهاند به شما نرسيده است؟ به آنان سختى (زندگى) و زيان (جسمى) رسيد؛ و [چنان] متزلزل شدند، تا اينكه فرستاده [خدا] و كسانى كه با او ايمان آورده بودند، مىگفتند:» يارى خدا كى خواهد آمد؟! «آگاه باشيد، كه يارىِ خدا نزديك است! (214) از تو مىپرسند چه چيزى [در راه خدا] مصرف كنند؟ بگو:» هر نيكى كه [در راه خدا] مصرف مىكنيد، پس [بايد] براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان و در راه مانده باشد. «و هر نيكى كه انجام دهيد، پس در حقيقت خدا به آن داناست. (215)