(همان) چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند، (6) و (از هر كجا بخواهند) آن را كاملًا مىشكافند (و روان مىكنند). به نذر وفا مىكنند و از روزى كه بدى آن گسترده است مىترسند، (7) و غذا را در حالى كه دوستش دارند به بينوا و يتيم و اسير مىخورانند. (8) (در حالى كه مىگويند: ما) شما را فقط بخاطر ذات خدا غذا مىدهيم، [و] هيچ پاداشى و سپاسگزارى از شما نمىخواهيم. (9) در حقيقت ما از (عذاب) پروردگارمان مىترسيم، از روزى كه بسيار ترشروى [و] سخت است. (10) پس خدا آنان را از بدى آن روز نگاه مىدارد و آنان را با شادابى و شادمانى مىپذيرد. (11) و بخاطر شكيبايىشان، بهشت و (لباسهاى) حرير به آنان پاداش مىدهد. (12) در حالى كه در آن (بهشت) بر تختها تكيه زدهاند، [و] در آنجا هيچ (گرماى سوزان) خورشيد و سرماى شديد نمىبينند؛ (13) و سايههاى (درختان) ش به آنان نزديك است و ميوههايش براى چيدن كاملًا فروتن شده است. (14) و ظرفهايى از نقره و سبوهايى كه بلورين است برگردشان چرخانده مىشود، (15) بلورهاى نقرهاى كه بطور كامل اندازه آنها را معين كردهاند. (16) و در آنجا از جامى سيراب مىشوند كه (شراب) آن با زنجبيل آميخته است، (17) (همان) چشمه سارى كه در آنجا سلسبيل ناميده مىشود؛ (18) و نوجوانانى ماندگار برگرد آنان مىچرخند، هنگامى كه آنان را مىبينى مىپندارى آنان مرواريدى پراكندهاند. (19) و هنگامى كه در آنجا (بهشت را) ببينى، نعمت فراوان و فرمانروايى بزرگى مىبينى! (20) بر فرازشان لباسهاى سبز حرير نازك و حرير ضخيم است، و با دستبندهايى از نقره آراسته مىشوند، و پروردگارشان شراب پاك و پاك كننده به آنان مىنوشاند. (21) در حقيقت اين پاداشى براى شماست، و تلاشتان سپاسگزارى خواهد شد. (22) در واقع ما خود، قرآن را كاملًا بر تو فرو فرستاديم. (23) و براى (ابلاغ) حكم پروردگارت شكيبا باش، و از (ميان) آنان از هيچ گنهكار يا (كافر) بسيار ناسپاس اطاعت مكن. (24) و نام پروردگارت را صبحگاهان و عصرگاهان (و شب هنگام) ياد كن. (25)