هرگز چنين نيست (كه شما كافران مىپنداريد) بلكه (دنياى) شتابان را دوست مىداريد، (20) و آخرت را رها مىكنيد. (21) چهره هايى كه در آن روز شادابند، (22) فقط به سوى پروردگارشان نظر مىكنند. (23) و چهره هايى كه در آن روز ترشروست، (24) مىداند كه (مجازاتى) كمرشكن بر او اعمال مىشود. (25) هرگز چنين نيست هنگامى كه (جان) به گلوگاهها مىرسد، (26) و گفته شود:» بالا برنده (دعا و برطرف كننده بيمارى) كيست؟! (27) و مىداند كه آن (وقتِ) جدايى است، (28) و ساق پا به ساق پا (ى ديگر) مىپيچد. (29) در آن روز روانه شدن فقط به سوى پروردگار توست. (30) و تأييد نكرد و نماز نگزارد. (31) و ليكن تكذيب كرد و روى برتافت، (32) سپس خرامان (و متكبرانه) به سوى خانوادهاش رفت. (33) (عذاب الهى) براى تو سزاوارتر است و سزاوارتر! (34) سپس (عذاب الهى) براى تو سزاوارتر است و سزاوارتر! (35) آيا انسان مىپندارد كه بيهوده (و بى هدف) رها مىشود؟! (36) آيا (او) آب اندك سيّالى از منى كه ريخته شده نبوده است؟! (37) سپس [خون بسته] آويزان شد و (خدا آن را) آفريد و مرتب ساخت، (38) و از او دو جفت مرد و زن قرارداد. (39) آيا آن (خدا) توانا نيست بر اينكه زنده كند؟! (40) 76- سورة الإنسان به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز آيا بر انسان زمانى از روزگار برآمد كه چيزى ياد شده نبود؟! (1) در حقيقت ما انسان را از آب اندك سيّال مخلوط آفريديم، در حالى كه او را مىآزماييم و او را شنوا و بينا قرار داديم. (2) درواقع ما او را به راه (راست) راهنمايى كرديم، در حالى كه يا سپاسگزار است يا بسيار ناسپاس است. (3) در حقيقت ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعلههاى فروزان (آتش) آماده كردهايم! (4) در حقيقت نيكوكاران از جامى (از شراب) مىنوشند كه آن با (عطر خوش) كافور آميخته است، (5)