91- سورة الشمس به نام خداى گستردهمهرِ مهرورز سوگند به خورشيد و (تابش) نيمروزش! (1) سوگند به ماه هنگامى كه در پى آن در آيد! (2) سوگند به روز هنگامى كه آن را آشكار سازد! (3) سوگند به شب هنگامى كه آن را فراگيرد! (4) سوگند به آسمان و آنكه آن را بنا كرد! (5) سوگند به زمين و آنكه آن را گستراند! (6) سوگند به نفس و آنكه آن را مرتب ساخت! (7) و بد كاريش و پارسايىاش را به او الهام كرد، (8) كه بيقين كسى كه آن را [پاك كرد و] رشد داد رستگار (و پيروز) شد. (9) و بيقين كسى كه آن (نفس را با گناه آلوده كرد و) پوشاند، نوميد شد! (10) (قوم)» ثمود «بخاطر طغيانش (پيامبرش را) تكذيب كردند، (11) آنگاه كه بدبختترينشان برانگيخته شد؛ (12) و فرستاده خدا به آنان گفت:» ماده شتر (معجزه آساى) خدا و آبشخور آن را (واگذاريد.) « (13) و او را تكذيب كردند و آن را پى كردند؛ پس پروردگارشان به سبب پيامد [گناه] شان آنان را هلاك ساخت و آنها را (با خاك) يكسان كرد! (14) در حالى كه از فرجام آنها نمىترسد. (15) 92- سورة الليل به نام خداى گستردهمهرِ مهرورز سوگند به شب هنگامى كه فرا گيرد! (1) سوگند به روز هنگامى كه آشكار شود! (2) سوگند به آن (خدايى) كه نر و ماده را آفريد! (3) كه قطعاً تلاش شما گوناگون است. (4) و اما كسى كه عطا كند و خود نگهدارى (و پارسايى) نمايد، (5) و (وعده) نيكوى (پاداش رستاخيز) را تصديق كند، (6) پس بزودى (راه) آسان را براى او فراهم مىكنيم، (7) و اما كسى كه بُخل ورزد و توانگرى نمايد، (8) و (وعده) نيك (پاداش رستاخيز) را تكذيب كند، (9) پس بزودى (راه) دشوار را براى او فراهم مىكنيم؛ (10) و هنگامى كه هلاك شود ثروتش (عذاب را) از او دفع نمىكند. (11) قطعاً راهنمايى فقط بر [عهده] ماست، (12) و مسلماً (سراى) آخرت و (سراى) نخستين فقط براى ماست. (13) پس شما را به آتشى كه شعلهور مىشود هشدار مىدهم! (14)