گفتيم:» همگى از آن، فرو آييد! و اگر رهنمودى از طرف من براى شما آمد، پس كسانى كه از رهنمود من پيروى كنند، پس نه هيچ ترسى بر آنان است و نه آنان اندوهگين مىشوند. (38) و كسانى كه كفر ورزيدند، و نشانههاى ما را دروغ انگاشتند آنان اهل آتشند؛ در حالى كه ايشان در آنجا ماندگارند. « (39) اى بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) نعمت مرا، كه بر شما ارزانى داشتم به ياد آوريد؛ و به پيمانم وفا كنيد، تا به پيمانتان وفا كنم و فقط از (مخالفت) من بهراسيد! (40) و به آنچه فرو فرستادم (قرآن) ايمان آوريد، در حالى كه مؤيد چيزى است كه با شماست. و نخستين انكار كننده آن نباشيد؛ و بهاى اندك را با آيات من مبادله نكنيد؛ و تنها (از عذاب) من (خودتان) را حفظ كنيد. (41) و حق را با باطل نياميزيد؛ و حق را پنهان نكنيد در حالى كه شما مىدانيد. (42) و نماز را بر پا داريد، و [ماليات] زكات را بپردازيد، و با ركوع كنندگان، ركوع كنيد. (43) آيا مردم را به نيكى فرمان مىدهيد، و خودتان را فراموش مىكنيد، در حالى كه شما كتابِ (خدا) را مىخوانيد؟! پس آيا خردورزى نمىكنيد؟! (44) و بوسيله شكيبايى و نماز يارى جوييد؛ در حالى كه مسلماً اين (كار) جز بر فروتنان، گران است. (45) (همان) كسانى كه مىدانند كه آنان پروردگارشان را ملاقات مىكنند، و اينكه آنان فقط به سوى او باز مىگردند. (46) اى بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب)! نعمت مرا كه بر شما ارزانى داشتم به ياد آوريد، و اينكه من شما را بر جهانيان برترى بخشيدم. (47) و [خودتان را] از (عذابِ) روزى حفظ كنيد، كه هيچ كس به جاى شخص (ديگرى) چيزى (از عذاب) كيفر نمىشود، و از او هيچ شفاعتى پذيرفته نمىشود، و هيچ عوضى از او گرفته نمىشود، و آنان يارى نمىشوند. (48)