و [ياد كنيد] هنگامى را كه شما را از (چنگ) فرعونيان نجات داديم، در حالى كه شما را (با شكنجه و) عذاب بدى مىآزردند؛ پسران شما را سر مىبريدند؛ و زنان شما را زنده نگاه مىداشتند و در اين [ها] آزمايش بزرگى از [جانب] پروردگارتان بود. (49) و [ياد كنيد] هنگامى را كه با (ورود) شما دريا را شكافتيم؛ و شما را نجات داديم؛ و در حالى كه شما مىنگريستيد، فرعونيان را غرق ساختيم. (50) و (ياد كنيد) هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذاشتيم؛ آنگاه پس از (رفتن) او، گوساله را (به پرستش) گرفتيد، در حالى كه شما ستمكار بوديد. (51) آنگاه بعد از آن از شما در گذشتيم، تا شايد شما سپاسگزارى كنيد. (52) و (ياد كنيد) هنگامى را كه به موسى، كتاب و جدا كننده [حق از باطل] داديم؛ باشد كه شما راهنمايى شويد. (53) و (ياد كنيد) هنگامى را كه موسى به مردمش گفت:» اى قومِ [من]؛ در حقيقت شما با انتخاب گوساله (پرستي) تان به خويشتن ستم كرديد؛ پس به سوى آفريدگارتان باز گرديد؛ و (منحرفان) خودتان را بكشيد؛ [كه] اين [كار] در نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است. «پس (خدا) توبه شما را پذيرفت، [چرا] كه فقط او بسيار توبهپذير [و] مهرورز است. (54) و (ياد كنيد) هنگامى را كه گفتيد:» اى موسى، به تو ايمان نخواهيم آورد، تا اينكه خدا را آشكارا ببينيم؛ «پس در حالى كه شما مىنگريستيد، صاعقه شما را (فرو) گرفت. (55) سپس شما را پس از مرگتان برانگيختيم، تا شايد شما سپاسگزارى كنيد. (56) و ابرها را بر شما سايهگستر كرديم؛ و خوراكى [عسل مانند] و مرغان [بلدرچين گونه] را بر شما فرو فرستاديم؛ (و گفتيم:) از [خوراكىهاى] پاكيزه (از) آنچه به شما روزى دادهايم، بخوريد؛ و [لى آنان با ناسپاسى خود] بر ما ستم نكردند، بلكه همواره بر خودشان ستم مىنمودند. (57)