17/ 26 و بده به خداوندان قرابت حق وى را و بدرويش و رهگذرى و اسراف مكن اسراف كردنى (26) 17/ 27 هر آئينه اسرافكنندگان هستند برادران شياطين و هست شيطان به نسبت پروردگار خود ناسپاس (27) 17/ 28 و اگر رو بگردانى ازين جماعه بانتظار رزقى از پروردگار خود كه اميدوار آن باشى پس بگو ايشان را سخنى ملائم (28) 17/ 29 و مكن دست خود را بسته با گردن خود و مگشائى آن را تمام گشادن كه آنگاه بنشينى ملامت كردهشده درمانده گشته يعنى در صورت اسراف (29)