2/ 266 آيا دوست مىدارد يكى از شما كه باشد او را باغى از درختان خرما و انگور مىرود زير آن جويها مر او را هست در ان باغ هر جنس از ميوهها و رسيده باشد او را كلان سالى و باشد او را اولاد ناتوان پس درين حالت رسد آن باغ را گردبادى كه در ان آتشست پس پاك بسوخت همچنين واضح مىسازد خدا براى شما آيتها تا باشد كه تأمل كنيد (266) 2/ 267 اى مؤمنان خرج كنيد از پاكيزهها آنچه شما پيدا كرديد و از پاكيزهها آنچه بيرون آورديم براى شما از زمين و قصد مكنيد روى را از ان خرج مىكنيد آن را و نيستيد گيرنده آن مگر وقتى كه چشمپوشى كنيد در گرفتن آن و بدانيد كه خدا بىنياز ستودهكارست (267)