2/ 264 اى مؤمنان تباه مكنيد خيرات خود را به منت نهادن و آزرده كردن همچو كسى كه خرج مىكند مال خود را براى نمودن مردمان و ايمان نمىآرد به خدا و روز قيامت پس صفت او مانند صفت سنگ صافست كه بر وى باشد اندك خاكى پس رسيد بوى بارانى عظيم پس گذاشت او را سخت و صاف ماند توانائى ندارد اهل ريا بر چيزى از آنچه عمل كردند و خدا راه نمىنمايد گروه كافران را (264) 2/ 265 و صفت آنان كه خرج مىكنند مالهاى خويش را از جهت طلب رضامندى خدا و بسبب اعتقاد ناشى از دل خويش مانند صفت باغى است بمكان بلند كه رسيد بوى بارانى عظيم پس آورد ميوههاى خود را دو چندان و اگر نمىرسيد او را باران عظيم پس شبنم كفايت مىكرد و خدا به آنچه مىكنيد بيناست (265)