ترجمه قرآن - صلواتى، محمود - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 125

104. چون گويندشان به سوى آنچه خدا فرو فرستاده و به سوى پيامبرش آييد، گويند: آنچه نياكانمان را بر آن يافته‌ايم براى ما كافى است. آيا هر چند نياكانشان چيزى ندانسته و راه يافته نبوده‌اند؟
105. اى مؤمنان، به خود بپردازيد؛ هرگاه شما هدايت يافتيد آنكه به كژراهه رفته شما را زيانى نمى‌زند. بازگشت شما همه به سوى خداوند است؛ آنگاه شما را آگاه مى‌سازد بدانچه مى‌كرديد.
106. اى مؤمنان! چون يكى از شما را [نشانه‌] مرگ فرا رسد، به گاهِ وصيّت، دو عادل از خودتان را به گواهى گيرد؛ و يا اگر به سفر رفتيد و گزندِ مرگ شما را فرا گرفت [و گواهِ مسلمان نبود] دو نفرِ ديگر [از غيرِ همكيش‌] خود را به گواهى گيريد و اگر در گواهىِ آنها دچار ترديديد، پس از نماز آنان را نگه داريد، تا به خدا سوگند ياد كنند كه: ما اين [گواهى‌] را به هيچ چيز نمى‌فروشيم، هر چند خويشانمان باشد؛ و گواهىِ خدا را كتمان نمى‌كنيم، كه در غير اين صورت از كسانى خواهيم بود كه گنهكارند.
107. هرگاه معلوم شد كه آن دو گناهى مرتكب شده‌اند، [/ به ناحق گواهى دادند] دو تنِ ديگر از كسانى كه بر آنان ستم رفته، در جايگاهشان برخيزند، و به خدا سوگند ياد كنند:
كه گواهىِ ما از گواهى آن دو درست‌تر است، و ما از حق تجاوز نكرده‌ايم، كه در آن صورت از كسانى خواهيم بود كه ستمكارند.
108. اين [روش‌] بر اينكه گواهى به درستى صورت گيرد نزديك‌تر است، يا بترسند كه پس از سوگندشان سوگندهايى ادا شود؛ و از خدا پروا گيريد، و گوش فرا داريد؛ و خدا هدايت نخواهد كرد مردمى را كه تبهكارند.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 125

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست