نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 142
111. اگر ما فرشتگان را به سويشان مىفرستاديم، و مردگان با آنان سخن مىگفتند، و همه چيز را روبرويشان زنده مىكرديم، باز نمىگرويدند- مگر اينكه خدا خواهد- ولى بيشترشان نمىدانند. 112. و بدينسان براى هر پيامبرى دشمنى از شيطانهاى انسى و جنّى گماشتيم. برخى به برخى براى فريب، سخنانى آراسته به راز پيغام مىدهند؛ و اگر پروردگارت [به قضاى حتمى] مىخواست، چنين نمىكردند؛ پس آنان را واگذار با هرگونه افترايى كه مىبندند. 113. تا دلهاى كسانى كه به آخرت نمىگروند بدان گرايد و خرسند بدان باشند، و هر چه را كه بخواهند مرتكب شوند، مرتكب شوند. 114. پس، آيا داورى جز خدا جوييم؟ و اوست كه اين كتاب را به تفصيل براى شما فرستاده، و آنان كه كتابشان دادهايم مىدانند كه اين كتاب از سوى پروردگارت به حق فرود آمدهاست. پس از كسانى مباش كه دچار ترديدند. 115. سخن پروردگارت به راستى و داد، به فرجام آمد؛ سخنان او را دگرگون كنندهاى نمىباشد؛ و شنوايى داناست خداوند. 116. اگر از بيشترِ كسانى كه در اين سرزمينند پيروى كنى، تو را از راه خدا بازمىدارند. آنها جز گمان را پيروى نمىكنند، و جز دروغ نمىبافند. 117. بىگمان، پروردگارت داناتر است به كسانى كه از راهش منحرف شوند، و به كسانى كه راه يافته مىباشند. 118. پس از آنچه نام خدا [به هنگامِ ذبح] بر آن برده شده، بخوريد؛ اگر به آياتش ايمان داريد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 142