نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 163
96. اگر مردم شهرها مىگرويدند و پروا پيشه مىكردند. [درهايى] از بركات آسمان و زمين بر آنان مىگشوديم؛ امّا دروغين خواندند، و ما فرو گرفتيمشان به كارهايى كه مىكردند. 97. آيا ساكنان شهرها در امانند كه شبانگاه عذابِ ما به سراغشان آيد، آنگاه كه در خوابند؟! 98. يا ساكنان شهرها درامانند كه چاشتگاه عذاب ما به سراغشان آيد، آنگاه كه سرگرم بازيند؟! 99. آيا از نيرنگ خدا در امانند؟ با آنكه جز زايانكاران كسى خود را از نيرنگ خدا در امان نمىداند. 100. آيا براى كسانى كه اين سرزمين را پس از ساكنانِ [پيشينِ] آن به ميراث مىبرند، روشن نشده كه اگر بخواهيم به كيفر گناهانشان گرفتارشان مىسازيم، و بر دلهايشان مهر مىنهيم، آنگاه نمىشنوند؟ 101. اين شهرهاست كه برخى از خبرهاى آن را بر تو مىخوانيم. راستى را كه پيامبرانشان برايشان معجزات آوردند، و آنان بر آن نبودند كه به چيزى كه پيشتر انكار كرده بودند گروند؛ اين گونه خدا مهر مىنهد بر دلهاى كسانى كه كفر مىورزند. 102. در بيشترشان پيمانى استوار نيافتيم، و بيشترشان را دريافتيم كه نافرمانند. 103. آنگاه پس از آنان، موسى را با معجزات خويش به سوى فرعون و سران قومش فرستاديم، ولى آنان بدان ستم كردند. پس بنگر كه چگونه بود فرجام كسانى كه تبهكارند. 104. موسى گفت: اى فرعون! من پيامبرى هستم از سوى كسى كه جهانيان را پرورد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 163