نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 220
98. چرا هيچ شهرى نبود كه مردمش بگروند و گرويدنشان سودشان دهد، مگر قوم يونس، كه چون گرويدند، عذاب رسواگر را در زندگانى دنيا از آنان برطرف كرديم، و آنان را بهرهور ساختيم. تا زمانى چند. 99. اگر پروردگارت مىخواست، آنان كه روى زمينند همه به يكباره مىگرويدند؛ آيا تو مردم را ناگزير مىسازى كه از گروندگان باشند؟ 100. هيچ كس را نرسد كه جز به خواست خدا گرود، و خدا پليدى را بر كسانى نهد كه خرد نمىورزند. 101. بگو: بنگريد كه در آسمانها و زمين چيست؟ امّا نشانهها و هشدارها به حالِ مردمى كه نمىگروند سود نمىبخشد. 102. آيا اينان انتظار چيزى همانند روزگارانِ گذشته را دارند؟ بگو انتظار بريد كه من نيز با شما از كسانى هستم كه منتظرند. 103. آنگاه فرستادگانِ خود و مؤمنان را رهايى مىبخشيم. و بر ما فرض است كه رهايى بخشيم كسانى را كه مىگروند. 104. بگو: اى مردم! اگر ترديد در دين من داريد، بدانيد كه من آنچه را جز خدا مىپرستيد پرستش نمىكنم، بلكه من خدايى را مىپرستم كه جانِ شما را مىگيرد؛ و مأمورم از كسانى باشم كه مىگروند. 105. و اينكه به سوى آيين پاك روى آور، و از كسانى مباش كه شرك مىورزند. 106. و آنچه تو را نه سود مىرساند نه زيان، به جاىِ خدا مخوان؛ كه اگر چنين كنى آن هنگام از كسانى خواهى بود كه ستمكارند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 220