154. كسانى را كه در راه خدا كشته مىشوند مرده مخوانيد، بلكه زندهاند؛ ولى شما درنمىيابيد. 155. و همواره ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاستى در اموال و كسان و محصولات مىآزماييم؛ و كسانى را نويد ده كه شكيبايند. 156. كسانى كه چون گزندى بديشان مىرسد، گويند: ما از خداييم و باز مىگرديم سوى خداوند. 157. درودها و بخشايشى از پروردگارشان بر اينان باد، و رهيافتگان همينانند. 158. همانا صفا و مروه از شعائر خداوند است، پس هر كه آهنگ آن خانه كند، يا عمره به جاى آرد، رواست كه ميان آن دو را بپيمايد، و هر كه كار نيكى به ميل خويش كند، پس خدا سپاسدارى داناست، بىترديد. 159. كسانى كه نشانههاى آشكار و رهنمودى را كه فرستاديم- پس از آنكه در كتاب براى مردم بيان كرديم- نهفته مىدارند؛ خدا و نفرين كنندگان نفرينشان كنند. 160. مگر كسانى كه توبه كنند و به صلاح آيند و [حقيقت را] نمايان سازند، كه بر آنان ببخشايم؛ و من آن توبهپذيرى هستم كه مهر مىورزد. 161. كسانى كه كفر ورزيدند و در حال كافرى مردند، نفرين خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان باد. 162. در آن جاودانه مىمانند؛ نه كيفرشان كاسته مىشود و نه مهلتى يابند. 163. خداى شما خدايى يگانه است كه خدايى به جز او نيست؛ مهرگسترى كه مهر مىورزد.