نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 248
104. تو بر اين [كار] مزدى از آنان نمىخواهى. آن [قرآن] براى جهانيان نيست مگر يك پند. 105. بسا نشانههاست در آسمانها و زمين كه بر آن مىگذرند، ولى از آن رويگردانند. 106. بيشترشان كه مدّعى ايمان به خداوندند شرك مىورزند. 107. آيا ايمناند كه از سوى خدا عذابى فراگير بر سرشان آيد، يا آنكه رستاخيز ناگهان آنان را فرا گيرد، آنگاه كه بىخبرند؟ 108. بگو: اين است راهِ من، كه خود و هر كس را كه پيروم گردد، با آگاهى به سوى خدا فرا مىخوانم، پاكا خدا، و من از كسانى نيستم كه شرك مىورزند. 109. پيش از تو از اهل شهرها جز مردانى را كه به آنان وحى فرستاديم به پيامبرى نفرستاديم. آيا در زمين نگشتهاند تا ببينند فرجام كسانى كه پيش از آنان بودند چگونه بود؟ بىگمان سراى آخرت براى پارسايان نيكوتر است. آيا خرد نمىورزيد؟ 110. تا آنگاه كه پيامبران نااميد شدند، و پنداشتند كه به آنان دروغ وعده داده شده، يارى ما به سراغشان آمد. و هر كه را خواسته بوديم رهايى يافت، و عذابِ ما از تبهكاران بازنمىگردد. 111. به راستى در سرگذشتشان براى خردمندان پندى است. و اين [قرآن] گفتارى دروغين نيست، بلكه تصديقگر كتابهاى پيشين و روشنگر هر چيز، و رهنمود و رحمتى است براى مردمى كه مىگروند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 248