نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 260
34. و هر چه را كه از او خواستيد به شما بخشيد. اگر نعمت خدا را شمارش كنيد، آن را شمار نتوانيد. آدمى ستمكارى ناسپاس است، بىترديد. 35. و آنگاه را [به ياد آور] كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين شهر [/ مكّه] را ايمن دار و مرا از پرستش بتان دور نگاهدار و نيز كسانى را كه از خاندانِ من هستند. 36. پروردگارا، آنان بسيارى از مردم را لغزاندند، پس هر كه پيرويم كند از من است، و هر كه نافرمانيم كند، بىگمان تو آن آمرزگارى كه مهر مىورزد. 37. پروردگارا، من برخى از فرزندانم را در درهاى بىكشت و زرع، در كنارِ خانه محترمت جاى دادهام، پروردگارا، تا نماز بپا دارند، پس دلهايى از مردمان را به سويشان گرايش ده، و از محصولات روزيشان فرما، باشد كه سپاس گزارند. 38. پروردگارا، آنچه را نهان و آنچه را آشكار مىسازيم تو مىدانى. و در زمين و آسمان هيچ چيز بر خدا نهان نمىماند. 39. سپاس خدا را كه در پيرى اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد. آرى پروردگارم شنواىِ دعاست، بىترديد. 40. پروردگارا، برپادارنده نماز قرارمده، و از زاد و رودم نيز؛ پروردگارا، دعايم را پذيرا باش. 41. پروردگارا! مرا و مادر و پدرم را و مؤمنان را در آن روزى كه حساب بپا گردد، بيامرز. 42. خدا را از آنچه ستمگران مىكنند بىخبر مپندار، بىگمان مجازاتشان را به تأخير افكنَد براى روزى كه ديدگان در آن خيره مىمانند؛
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 260