نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 266
71. گفت: اينان دختران منند، اگر قصد ازدواج داريد. 72. ولى به جان خودت سوگند كه آنان در مستىِشان غوطهور بودند. 73. و سرانجام، فرياد [مرگبار] آنان را فرو گرفت، چون سپيده دميد. 74. و ديارشان را زير و زبر كرديم، و بر آنان سنگپارههايى از گِلسنگ ببارانديم بس شديد. 75. بىگمان در اين نشانههاست براى مردمى كه نشانه مىجويند. 76. و [آثار] آن [ديار] را هنوز بر سر راهى پايدار مىبينيد. 77. در اين [ماجرا] گروندگان را عبرتى است، بىترديد. 78. به راستى كه اهل «ايْكه» [/ بيشهزارِ قوم شعيب] نيز ستمگر بودند. 79. ما از آنان انتقام كشيديم، و آن [شهر] ها نيز هم اكنون بر سر راهى نمايانند. 80. و اهل «حِجْر» [سرزمين قوم ثمود] نيز پيامبران را دروغين خواندند. 81. ما نشانههاىِ خود را به آنان رسانديم، ولى آنان روى گرداندند. 82. از كوهها براى خويش خانههايى امن مىتراشيدند. 83. پس خروشى مرگبار آنان را فرو گرفت، چون بامداد رسيد. 84. و آنچه اندوخته بودند به دادشان نرسيد. 85. ما آسمانها و زمين و آنچه ميان آنهاست را مگر به حق نيافريدهايم، و رستاخيز آمدنى است؛ پس به شايستگى صرف نظر كن [اگر كسى خطايى مرتكب گرديد]. 86. كه پروردگارت آن آفريدگار داناست، بىترديد. 87. همانا ما به تو سبع المثانى [/ سوره حمد] دادهايم و قرآنى ارجمند. 88. و بدانچه به گروههايى از آنان [/ كافران] دادهايم چشم مدار، و اندوهشان را مخور؛ و بالِ خويش فرو گستر براى كسانى كه مىگروند. 89. و بگو: من آن هشدار دهندهام كه آشكارا بيم مىدهد. 90. [ما بر اينان عذاب مىفرستيم] همانگونه كه بر كسانى فرستاديم كه جداكنندگان بودند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 266