نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 269
15. و در زمين كوهها را پى افكند تا شما را نجنباند، و رودها و راههايى پديد آورد، باشد كه ره يابيد. 16. و نشانهها [يى ديگر] برافراشت، و به وسيله ستارهگان [در دريا] راه مىجويند. 17. پس، آيا كسى كه مىآفريند، همانند كسى است كه نمىآفريند؟ آيا پند نمىگيريد؟ 18. اگر نعمتهاى خدا را بشماريد، آن را شمار نتوانيد؛ همانا خدا آمرزگارى مهربان است بىترديد. 19. خدا آنچه را نهان يا آشكارا كنيد، مىداند. 20. و معبودهايى را كه به جاى خدا مىخوانند، چيزى را نمىآفرينند؛ بلكه خود آفريده مىباشند. 21. آنها مردگانى بىجانند، و نمىدانند كى برانگيخته مىشوند. 22. خداىِ شما خدايى يگانه است؛ پس كسانى كه آخرت را باور نمىكنند، دلهايشان انكارگر است و تكبّر مىورزند. 23. بىترديد آنچه را نهان و آنچه را آشكار مىكنند، خدا مىداند؛ او گردنكشان را دوست نمىدارد. 24. و چون به آنان گويند: پروردگارتان چه چيز فرو فرستاده؟ گويند: همان افسانههايى را كه پيشينيان گفتند. 25. اينان روز رستاخيز، هم بارِ گناهان خويش را به تمامى بر دوش مىكشند، و هم بخشى از گناهان كسانى را كه ندانسته آنان را به كژراهه بردهاند. هان! بارِ بدى را بر دوش مىكشند. 26. پيشينيان اينان نيز نيرنگ مىزدند، و خدا از پايه به ريشه آنان زد، و سقف از بالايشان بر سرشان فرو افتاد، و عذاب به سراغشان آمد از آنجا كه نمى فهميدند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 269