نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 279
103. ما نيك مىدانيم، كه آنان مىگويند: او را بشرى مىآموزد. [هرگز؛] زبانى كه اينان نسبت مىدهند، زبانِ غير عربى است. و اين [قرآن، به] زبانِ عربىِ آشكار مىباشد. 104. كسانى كه به آيههاى خدا نمىگروند، خدا هدايتشان نخواهد كرد، و كيفر دردآورى دارند. 105. تنها كسانى دروغ مىبافند كه به آيههاى خدا نمىگروند، و خود دروغگويانند. 106. هر كس پس از ايمانش به خداوند كافر گردد- مگر آنكه مجبور شده و دلش به ايمان مطمئن باشد- آرى كسانى كه بر كفر سينه بگشايند، خشم خداوند بر آنهاست، و كيفرى سهمگين دارند. 107. اين از آن روست كه آنان زندگانى دنيا را بر آخرت برترى دادند، و خدا گروه كافران را هدايت نخواهد كرد. 108. آنان كسانىاند كه خدا بر دلها و گوشها و ديدگانشان مهر نهاده، و آنان خود بىخبرانند. 109. ناگزير آنان در سراى واپسين خود زيانكارانند. 110. آنگاه پروردگارت در حق كسانى كه پس از شكنجه شدن مهاجرت كردند، آنگاه پيكار كرده و پايدارى كردند، آرى پروردگارت زان پس، آمرزگارى مهربان است بىترديد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 279