نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 304
98. گفت: اين رحمتى است از سوى پروردگارم، وچون وعده پروردگارم فرا رسد- كه وعده پروردگارم حق است- در هم مىكوبد آن [سد] را. 99. و در آن روز ما آنان را رها مىسازيم تا موج آسا برخى با برخى درآميزند، آنگاه در صور دميده مىشود، آنگاه گرد مىآوريم همه آنان را. 100. آن روز دوزخ را آشكارا مىنمايانيم به كافرها. 101. همانان كه ديدگانشان از ياد من در پرده بود و نداشتند توانِ شنيدن را. 102. آيا كافران پنداشتند كه مىتوانند به سرورى گيرند به جاىِ من بندگانم را؟ ما دوزخ را آماده كردهايم ميهمانسرايى براى كافرها. 103. بگو آيا شما را خبر دهم از زيانكارترين انسانها؟ 104. كسانى كه كوششان در زندگانى دنيا تباه گرديده و خود مىپندارند كه انجام مىدهند كارِ درستى را. 105. آنان كسانىاند كه آيههاى پروردگارشان و ديدار او را دروغين خواندند. از اينرو كارهايشان تباه گرديده و روز رستاخيز برايشان برپا نمىكنيم ترازويى را. 106. بدين گونه به خاطر كفرى كه ورزيدند و به خاطر اينكه آيهها و پيامبرانم را به ريشخند گرفتند، دوزخ است كيفرِ آنها. 107. كسانى كه گرويدند و كارهاى شايسته آوردند باغهاىِ بهشتِ برين است جايگاه پذيرايى از آنها. 108. جاودانه در آن مانند و نمىخواهند رفتن از آن را. 109. بگو اگر براى [نگارشِ] كلماتِ پروردگارم دريا مركب گردد، دريا پايان پذيرد پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان يابد، هرچند به پشتوانه آن بياوريم دريايى ديگر را. 110. بگو: من بشرى همانند شما هستم كه به من وحى مىشود، تنها معبودِ شما خداى يگانه است. پس هر كه اميد ديدار پروردگارش را دارد بايد به كارى شايسته بپردازد؛ و در پرستش پروردگارش شريك نسازد هيچ كس را.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 304