نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 319
99. بدينسان ما از اخبار گذشتگان بر تو مىخوانيم، و از سوى خود به تو پندآموزى كردهايم عطا. 100. هر كه از آن روى گرداند، روز رستاخيز بر دوش مىكشد بار گرانى را. 101. جاودانه در آن مانَد؛ و روز رستاخيز بار بدى است آنان را. 102. روزى كه در صور دميده شود و با چشمانِ كبود آرند گناهكاران را. 103. آهسته با يكدگر سخن گويند؛ كه جز ده شبى نماندهايد [در گورها]. 104. ما آگاهتريم بدانچه مىگويند. ره يافتهترينشان گويد: نماندهايد مگر روزى را. 105. از تو درباره كوهها مىپرسند، بگو: پروردگارم سخت مىپراكند آنها را. 106. آنگاه آنها را چونان دشتى هموار مىكند رها. 107. در آن نه پستى مىبينى نه فرازى را. 108. در آن روز همه منادى حق را- كه هيچگونه كژى در كارش نيست- لبيك مىگويند، و صداها در برابر آن [خداى] مهربان خاموش مىگردد و نمىشنوى مگر نوايى را. 109. در آن روز شفاعت سودى نمىبخشد، مگر براى كسى كه خداى مهربان اجازه دهد، و پسندد گفتههايش را. 110. آنچه را كه پيش رو و پشت سرشان است داند، و به او ندارند دانشى آنها. 111. چهرهها در برابر آن زنده پاينده به خاك مىافتد، و ناكام است هر كه برداشته از ستم بارى را. 112. هر كس كارهاى شايسته كند و مؤمن باشد، نه از ستمى مىترسد نه از كاستيها. 113. و بدينسان آن را به صورت قرآنى عربى [/ فصيح] فرو فرستاديم، و در آن گونهگون بيم داديم، باشد كه پروا كنند يا پديد آرد پندى براى آنها.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 319