نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 344
28. و چون تو و همراهانت بر كشتى نشستيد، بگو: سپاس خدا را كه ما را رهايى بخشيد از مردمى كه ستمكارند. 29. و بگو پروردگارا! مرا در جايگاهى خُجسته فرود آور، كه تو بهترين كسانى هستى كه فرود آرند. 30. بىگمان در اين [داستان] عبرتهاست، و ما آزماينده بوديم، بىترديد. 31. آنگاه پس از آنان پديد آورديم مردمى را كه جز آنان بودند. 32. و در ميانشان پيامبرى از خودشان فرستاديم كه: خداى را بپرستيد، شما را جز او خدايى نيست. آيا پروا نمىگيريد؟ 33. و مهترانِ ناباورِ قومش كه ديدار آخرت را دروغ دانستند، و در زندگانى دنيا به آنان ناز و نعمت عطا كرديم، گفتند: اين مگر بشرى همانند شما نمىباشد، كه از آنچه مىخوريد خورد؛ و از آنچه مىنوشيد نوشد. 34. اگر فرمان از بشرى همانند خود بريد، در آن صورت بىگمان زيانكاريد. 35. آيا وعدهتان دهد كه چون مرديد و خاك و استخوان شديد، از نو برانگيخته مىگرديد؟! 36. دور است دور آنچه بدان وعده داده مىشويد! 37. جز همين زندگانى دنيايى ما، زندگىاى نيست، مىميريم و مىزييم، و برانگيخته نمىگرديم. 38. او جز مردى كه بر خدا دروغ مىبندد نيست، و ما گرونده بدو نمىباشيم. 39. [هود] گفت: پروردگارا! ياريم فرما كه دروغزنم خواندند. 40. فرمود: زودا كه پشيمان گردند. 41. آنگاه بانگى مرگبار به حق فرو گرفتشان و خاشاك گردانديمشان؛ پس نفرين بر مردمى كه ستمكارند. 42. آنگاه پس از آنان نسلهايى پديد آورديم كه جز اينانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 344