نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 377
1. طا، سين. اين است آيههاى قرآن و كتابى كه روشنى بخشد. 2. رهنمود و نويدى است براى كسانى كه مىگروند. 3. آنان كه نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند و به آخرت باورمندند. 4. آنان كه به آخرت نمىگروند، كارهايشان را در نظرشان بياراستيم، پس همواره سرگردانند. 5. اينانند كه كيفرى سهمگين دارند؛ و در آخرت زيانكارترينند. 6. و تو را از سوى فرزانهاى دانا اين قرآن را فرادهند. 7. آنگاه كه موسى به كسانش گفت: من آتشى مىبينم؛ به زودى از آن برايتان خبرى مىآورم، يا شعله اخگرى، كه [از آن] گرما گيريد. 8. و چون به نزديك آن آمد، ندا رسيد كه: خجسته است آنكه در ميانه آتش و آنكه بركرانه آن است. و منزه است آن خدايى كه جهانيان را پرورد. 9. اى موسى! اين منم، آن خداى سنجيدهكارِ پيروزمند. 10. عصايت را بيفكن؛ و چون ديدش كه چونان مارى است كه مىجنبد، گريخت و بازنگشت! اى موسى! مترس كه پيامبران نزد من نمىترسند. 11. مگر كسى كه ستمى كرده، آنگاه نيكى را جايگزين بدى كرده، كه من آمرزگارى مهربانم بىترديد. 12. دستت را در گريبانت بر، تا سپيد و درخشان- بدون هيچ بيمارى- برون آيد؛ اينها از نشانههاى «نُه» گانه است به سوى فرعون و قومش، كه آنان مردمى تبهكارند. 13. و چون نشانههاى روشنگر ما به سويشان آمد، گفتند: اين جادويى آشكار مىباشد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 377