نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 382
56. و پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: خاندان لوط را از شهرتان برون رانيد كه آنان مردمىاند كه پاكى جويند. 57. و ما او و خاندانش را رهانيديم، مگر همسرش را كه مقدر كرديم از ماندگان باشد. 58. و بارانى [از سنگ] برسرشان بارانديم و چه شوم است باران كسانى كه هشدار داده شدند. 59. بگو! سپاس ويژه خداست، و درود بر بندگانى كه ايشان را برگزيده است. آيا خدا بهتر است يا آنچه همتاى وى دانند؟ 60. يا كيست كه آسمانها و زمين را آفريده است؟ واز آسمان براى شما آبى فرو فرستاده و بدان باغهايى خرم روياندهايم كه شما نمىتوانيد درختانش را برويانيد؛ آيا معبودى با خداوند است؟ بلكه آنان مردمى همانند پندارند. 61. يا كيست كه زمين را قرارگاه شما گرداند، ودر آن رودها پديد آورد، و كوهها را لنگرش گرداند، و ميان دو دريا برزخى نهاد؛ آيا معبودى با خداوند است؟ بلكه بيشترشان نمىدانند. 62. يا كيست كه دعاى درمانده را پاسخ گويد، و گرفتارى را برطرف سازد، و شما را جانشينان زمين كند؛ آيا معبودى با خداوند است؟ چه اندك پند مىگيريد. 63. يا كيست كه شما را در تاريكىهاى خشكى و دريا راه نمايد، و كيست كه بادها را پيشاپيش رحمتش نويدبخش فرستد؛ آيا معبودى با خداوند است؟ خدا فراتر است از آنچه همتاى وى دانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 382