نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 448
52. كه مىگفت: آيا تو واقعاً از كسانى هستى كه [رستاخيز را] راست مىدانند ... 53. آيا چون ما مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا ما را براى پاداش برانگيزند؟ 54. [سپس] گويد: آيا شما از او خبر داريد؟ 55. آنگاه فرا نِگَرَد، و در ميانه دوزخش بينَد! 56. گويد: نزديك بود مرا به تباهى در افكنى، به خدا سوگند! 57. اگر نعمتِ پروردگارم نبود، اكنون از كسانى بودم كه به دوزخ آيند. 58. [آنگاه به دوستان بهشتىاش گويد:] آيا ما ديگر نخواهيم مرد، 59. مگر همان مردنِ نخستينمان؟ و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟! 60. به راستى كه اين همان كاميابى بزرگ مىباشد. 61. و براى چنين پاداشى، بايد كوشندگان كوشند. 62. آيا اين بهتر است يا درخت «زقّوم» كه پذيرايى بدان شوند؟ 63. ما آن را مايه عذاب گرداندهايم براى مردمى كه ستمكارند. 64. آن [/ زقوم] درختى است كه از بنِ دوزخ رويد. 65. ميوهاش به كلههاىِ شياطين مانَد. 66. دوزخيان خورنده آنند و شكمها را از آن انباشته مىسازند. 67. آنگاه بر روى آن آميزهاى از آبِ جوشان نوشند. 68. آنگاه بازگشتشان به سوى دوزخ مىباشد. 69. اينان پدرانشان را از گمراهان ديدند، 70. پس، در پىشان شتابانند. 71. و پيش از اينان نيز بيشتر پيشينيان به گمراهى رفتند. 72. با آنكه ما در ميانشان هشداردهندگانى فرستاديم، [كه هشدارشان دهند]. 73. اينك بنگر كه چگونه بود فرجام كسانى كه هشدار داده شدند. 74. مگر بندگان پاكبازِ خداوند. 75. به راستى، نوح فرامان خواند، و چه نيكو پاسخ دهنده بوديم، بىترديد. 76. و ما او و كسانش را رهانيديم از آن گرفتارىِ شديد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 448