نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 460
11. بگو: من فرمان يافتهام كه خدا را- در حالى كه دينم را براى وى پيراستهام- بپرستم. 12. و فرمان يافتهام كه نخستين مسلمان باشم. 13. بگو: من اگر با فرمان پروردگارم مخالفت ورزم، از عذابِ روزى هولناك هراسانم. 14. بگو: من تنها خدا را- در حالى كه دينم را براى وى پيراستهام- مىپرستم. 15. شما نيز هرچه مىخواهيد به جاى او بپرستيد؛ بگو: زيانكاران كسانىاند كه به خود و كسانشان در روز رستاخيز زيان زدهاند؛ هان، اين همان زيانكارى آشكار مىباشد. 16. آنان از فرازشان سايبانها از آتش و از فرودشان سايبانها دارند، اين كيفرى است كه خدا با آن بندگانش را بيم مىدهد؛ اى بندگانم، از نافرمانيم بپرهيزيد. 17. كسانى كه از پرستش طاغوت سر باز زده، و به سوىِ خدا بازگشتهاند، مژده بر آنان باد. پس مژده بر آن بندگانم باد، 18. كه: سخن را مىشنوندو بهترينش را پى مىگيرند؛ اينانند كه خدا هدايتشان كرده، و اينانند كه خردمندانند. 19. آيا كسى كه فرمان عذاب بر وى واجب آمده [از آن رهايى دارد؟] آيا تو مىرهانى كسى را كه در آتش جايگزين گرديد؟ 20. ولى كسانى كه از پروردگارشان پروا دارند، برايشان غرفههايى است كه بالاى آن غرفههاىِ [ديگر] بنا شده؛ از فرودست آن جويباران جارى است. اين وعده خداست و خدا وعده خلافى نمىكند. 21. مگر نديدهاى كه خدا از آسمان آبى فرود آورد، آنگاه آن را به صورت چشمهسارانى در زمين روان ساخت؛ آنگاه با آن كشتِ گوناگون پديد آورد، آنگاه مىخشكد و تو آن را زرد مىبينى؛ آنگاه آن را خرد و خاشاك مىسازد؛ بىگمان در اين پندى است براى مردمى كه خردمندند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 460