نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 463
41. ما اين كتاب را براى مردم به حق بر تو فرستاديم، پس هركه راه يابد همانا به سودِ خود ره يافته است؛ و هركه بيراه رود، همانا به زيانِ خود بيراه رفتهاست، و تو بر آنان نگهبان نمىباشى. 42. خدا جانها را به هنگامِ مرگ و نيز جانهايى را كه نمردهاند به هنگام خواب، مىگيرد؛ آنگاه آن [جانى] را كه مرگش را رقم زدهاست، نگاه مىدارد، و ديگرى را تا زمانى معلوم رها مىسازد، بىگمان در اين عبرتهاست براى مردمى كه خردورزند. 43. آيا به جاىِ خدا شفيعانى برگرفتهاند؟ بگو: آيا هرچند مالكِ چيزى نباشند و نينديشند؟ 44. بگو: شفاعت، همه از آنِ خداوند است؛ فرمانروايى آسمانها و زمين اوراست، آنگاه شما را به سوى او باز مىبرند. 45. هرگاه خدا به يگانگى ياد مىشود، دلهاى ناباورانِ به آخرت تنگ مىگردد، و چون معبودهاى ديگرى ياد مىشوند، به ناگاه شادمان مىگردند. 46. بگو: بار خدايا! اى آفريدگار آسمانها و زمين، و اى داناى نهان و آشكار، تو ميان بندگانت بر سر آنچه اختلاف مىكردند داورى خواهى كرد. 47. اگر تمام آنچه روى زمين است، و همانند آن، از آنِ ستمگران باشد، حاضرند همه را بپردازند، تا از عذابِ سختِ روز رستاخيز رهايى يابند؛ و از جانب خدا برايشان آشكار شود، آنچه تصورش را نمىكردند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 463