نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 490
11. آنكه از آسمان، آبى به اندازه فرستاد، آنگاه بدان سرزمين پژمرده را زنده گردانديم، بدينگونه [شما نيز از گورها] برون آورده مىشويد. 12. آنكه انواع جفتها را بيافريد، و براى شما كشتىها و چارپايان قرار داد كه بر آنها سوار مىگرديد. 13. تا بر پشت شان برنشينيد، آنگاه چون بر پشتِ شان برنشستيد، نعمت پروردگارتان را به ياد آريد و بگوييد: منزّه است خدايى كه اين را- كه ما را ياراىِ رام كردنش نبود- رامِ ما گرداند. 14. و ما به سوى پروردگارمان بازمىگرديم، بىترديد. 15. براى او قرار دادند از ميانِ بندگانش بخشى [/ فرزندى]. به راستى ناسپاسى آشكار است آدمى. 16. آيا از آنچه خود آفريده، دختران را برگزيده و پسران را ويژه شما گرداند؟ 17. هر گاه هريك از آنان را بدانچه به خداى رحمان نسبت مىدهد خبر دهند، رويش سياه شده و اندوهگين شود. 18. آيا آن كس كه در زر و زيور پرورش مىيابد و در گفتمان، بيانى نارسا دارد [فرزندى خدا را شايستگى دارد]؟ 19. و فرشتگان را كه خود بندگانِ رحمانند، مادينه پندارند. آيا آفرينشِ آنان را گواه بودهاند؟ [كه در اين صورت] گواهى آنان نوشته خواهد شد، و [از آن] بازخواست مىگردند. 20. مىگويند: اگر خدا مىخواست آنها را نمىپرستيديم، آنان در اين مدّعا بىدانشند و جز بيهوده نمىبافند. 21. آيا پيش از اين به آنان كتابى دادهايم، كه چنگ بدان زدهاند؟ 22. بلكه گويند: ما پدرانمان را بر آيينى يافتهايم، و ما به راهى ره برندگانيم كه آنان رفتند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 490