نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 492
34. و نيز براى سراهايشان دروازهها [قرار مىداديم] و تختهايى كه تكيه بدان زنند؛ 35. و زيورهاى [ديگر نيز]. و اينها همه جز متاع زندگانى دنيا نيست، و آخرت نزد پروردگارت براى كسانى است كه پرهيزگارند. 36. و هركه از يادِ آن [خداىِ] مهرگستر دل بگرداند، بر او شيطانى مىگماريم كه دمساز او باشد. 37. آنان، ايشان را از راه باز مىدارند، و مىپندارند كه راهيافتهاند. 38. تا آنگاه كه به حضور ما آيد، گويد: اى كاش ميانِ من و تو دورى خاور و باختر بود؛ و چه دمسازى بودى، ناپسند. 39. امّا امروز ديگر [پشيمانى] سودتان ندهد، چون ستم كرديد؛ و شما بىگمان در عذاب مشتركيد. 40. آيا تو مىتوانى كران را شنوا سازى، يا كوران را راهنمايى و يا كسانى را كه در گمراهىِ آشكارايند؟ 41. پس، اگر تو را از ميانشان ببريم، بى گمان از ايشان انتقام مىگيريم. 42. يا [اگر] آنچه را به آنان وعده دادهايم به تو نشان دهيم؛ باز در چنگ قدرتِ ما هستند. 43. پس بدانچه بر تو وحى شده چنگ افكن، كه تو بر راه راستى، بىترديد. 44. و اين [قرآن] براى تو و براى قومت تذكرى است، و به زودى [در موردِ آن] بازخواست مىگرديد. 45. از پيامبرانى كه پيش از تو گسيل داشتهايم جويا شو؛ آيا جز خداى مهرگستر، خدايانى قرار دادهايم كه پرستش گردند؟ 46. ما موسى را با نشانههاى خود به سوى فرعون و درباريانش فرستاديم؛ گفت: من فرستاده كسى هستم كه جهانيان را پرورد. 47. چون نشانههاى ما را برايشان آورد، به ناگاه بر آن خنده مىكردند!
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 492