نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 495
74. همانا، تبهكاران در عذاب دوزخ ماندگارانند. 75. [عذاب] از آنان كاهش نمىيابد، و در آنجا نااميدند. 76. ما بر آنان ستم نكردهايم، بلكه آنان خود ستمگر بودند. 77. فرياد مىكشند: اى دوزخبان! كاش پروردگارت كارِ ما را يكسره مىكرد! گويد: شما ماندگاريد! 78. به راستى كه ما حق را برايتان آوردهايم، ولى بيشتر شما حقيقت را خوش نمىداريد. 79. يا بر كارى پاى مىفشرند، ما نيز پاى مىفشريم. 80. يا مىپندارند كه ما راز و نجوايشان را نمىشنويم؟ آرى، فرشتگانِ ما نزد آنانند و نگارند. 81. بگو: اگر براى خدا فرزندى مىبود، من از نخستين كسانى بودم كه مىپرستيدند. 82. منزّه است پروردگارِ آسمانها و زمين، پروردگارِ عرش، از آنچه مىگويند. 83. پس بگذارشان تا ياوه بافته و بازى كنند، تا روزى را ديدار كنند كه به آنان وعده مىدادند. 84. اوست كه در آسمان معبود است و در زمين معبود است، و خود دانايى است خردمند. 85. بلندمرتبه است آنكه فرمانروايىِ آسمانها و زمين و آنچه ميان آنهاست او راست، و دانشِ رستاخيز نزد اوست، و به سوى او بازگردانيده مىشويد. 86. كسانى را كه به جاى او مىخوانند، شفاعت نتوانند، مگر كسانى كه گواهى به حق دهند و خود دانند. 87. اگر از آنان بپرسى: چه كسى آنان را آفريدهاست؟ خواهند گفت: خدا. پس چگونه به بيراهه مىروند؟ 88. گفتار او [محمّد] است، كه گويد: پروردگارا! اينان مردمىاند كه نمىگروند. 89. پس از ايشان ديده بگردان و بگو: بدرود! زودا كه بدانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 495