نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 497
19. در برابر خدا كبر مورزيد، من براى شما حجّتى آشكار آوردم! 20. و از اينكه سنگسارم كنيد، من به پروردگارم و پروردگارِ شما پناه مىجويم! 21. و اگر به من نمىگرويد، از سرِ راهم كناره بگيريد! 22. آنگاه پروردگارش را فراخواند كه: اينان مردمى گنهكارند! 23. فرمود: بندگانم را شبانه حركت ده، كه شما را تعقيب مىكنند. 24. و دريا را به آرامى پشت سر گذار، كه آنان سپاهى فرو مرده در آبند. 25. چه باغها و چشمهسارانى كه از خود برجا نهادهاند، 26. و كشتزارها و جايگاههاىِ ارجمند، 27. و نعمتهايى كه در آن خرّم و خوش بودند. 28. و بدينگونه ما آنها را به ميراث نهاديم براى مردمى كه جز آنان بودند. 29. نه آسمان و زمين بر آنان گريست، و نه درنگ داده شدند. 30. همانا بنىاسرائيل را رهانيديم از عذابِ خفّتبارى [كه گرفتار آن بودند]. 31. از فرعون، كه برترى طلبى از اسراف كاران بود. 32. و آنان را آگاهانه برگزيديم بر مردمى كه در آن زمان بودند. 33. و به آنان نشانههايى داديم، كه در آن آزمونِ آشكارى بود. 34. و اينان [/ مشركان] گويند: 35. مرگِ ما جز مرگِ نخستين نيست، و ما برانگيخته نخواهيم شد. 36. اينك پدرانمان را بياوريد اگر راست مىگوييد. 37. آيا اينان بهترند يا قومِ تُبّع [پادشاهان يمن]، و پيشينيان آنان كه نابودشان كرديم، چرا كه مردمِ گنهپيشهاى بودند. 38. ما آسمانها و زمين و آنچه ميانِ آنهاست را به بازيچه پديد نياورديم؛ 39. آنها را جز به حق نيافريديم، ولى بيشترشان نمىدانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 497