نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 509
20. و مؤمنان گويند: چرا سورهاى [درباره جهاد] فرود نمىآيد؟ آنگاه چون سورهاى بى ابهام فرود آيد و در آن از كارزار سخن به ميان آيد، بيماردلان را بينى كه به تو چون مدهوشانِ در حالِ مرگ مىنگرند! پس واى به حالشان. 21. [ولى] اطاعت بايد و سخنى پسنديده؛ و چون كار قطعى شد، اگر با خدا صادق باشند بسيار نيكوتر است از برايشان. 22. پس اگر [از خدا] روى گردانيد، آيا انتظارى جز اين داريد كه در زمين فساد برانگيزيد، و بگسليد پيوندهايتان؟ 23. اينانند كه خدا لعنتشان كرده، گوشهايشان را كر، و نابينا ساخته ديدگانشان. 24. آيا قرآن را در نمىانديشند، يا قفلها نهاده شده بر دلهايشان؟ 25. بىگمان كسانى كه پس از آنكه هدايت برايشان نمايان شد پشت به حق كردند، شيطان كردار زشتشان را در نظرشان آراست، و فريبشان داد با آرزوهاشان. 26. اين از آنروست كه آنان با ناخشنودانِ دستورات خدا گفتند: ما در برخى كارها پيرو شما هستيم. و خداوند آگاه است از همداستانيشان. 27. پس چگونهاند آنگاه كه فرشتگان جانشان را گيرند، و مىنوازند بر چهرهها و پشتهايشان؟ 28. اين از آن روست كه اينان از آنچه خشم خدا را برمىانگيخت پيروى كردند، و ناخرسند از خشنودى او بودند، پس [خدا] تباه گردانيد كارهايشان. 29. آيا بيماردلان پنداشتهاند كه خدا هرگز آشكار نخواهد ساخت كينههايشان؟!
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 509