نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 569
11. آن روز [كارهايشان را] به آنان نشان دهند، و گنهكار آرزو كند براى رهايى از عذاب، سَربها دهد: پسرانش را، 12. همسر و برادرش را، 13. قبيلهاش را كه پناهگاه وى بودند، 14. و هركه را روى زمين است به يكباره، تا باز رهاندش. 15. هرگز! آن آتشى است زبانه كشنده، 16. پوست از سر كننده، 17. به خود مىخواند آن را كه پشت كرده و روى گردانده، 18. و گرد كرده و روى هم انباشته. 19. به راستى انسان ناشكيب آفريده شده. 20. چون بدىاش رسد مىكند لابه. 21. چون نيكىاش رسد مىباشد بخل ورزنده. 22. مگر نمازگزاران: 23. آنان كه بر نمازشان مداومت دارند. 24. و آنان كه در اموالشان سهمى نهادهاند، 25. براى كسانى كه گدايند و محرومند. 26. و آنان كه به روز رستاخيز باورمندند. 27. و آنان كه از عذاب پروردگارشان هراسانند. 28. چرا كه از عذاب پروردگارشان زينهارى نمىباشد، 29. و آنان كه شرمگاهشان را نگاه مىدارند، 30. مگر بر همسران و كنيزانشان كه در اين صورت سرزنش نشوند. 31. و هركه فراتر از اين جويد، آنانند كه تجاوزكارند. 32. و آنان كه امانتها و پيمانشان را پاس مىدارند. 33. و آنان كه بر گواهىشان پايدار مىمانند. 34. و آنان كه بر نمازشان مواظبت دارند. 35. اينانند كه در باغهايى، ارجمند داشتگانند. 36. هان، كافران را چه مىشود، كه به سويت شتابانند، 37. از راست و از چپ گردِ تو مىچرخند. 38. آيا هريك از آنان آزمند است كه در بهشت برين آيد؟ 39. هرگز! ما آفريدهايم آنان را از آنچه مىدانند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 569