نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 70
154. آنگاه، پس از آن اندوه، [خداوند] با خوابى سبك آرامشى بر شما فرود آورد، كه گروهى از شما را فرا گرفت. و گروهى ديگر سخت در فكر خود بودند، اينان درباره خدا- همچون دوران جاهليت- بناروا گمان مىبردند؛ مىگفتند: آيا ما را در اين كار اختيارى هست؟ بگو: كارها همه به دست خداوند است، اينان در دل چيزى را نهان مىدارند، كه بر تو آشكار نمىسازند. مىگفتند اگر ما را در اين كار اختيارى بود، در اينجا كشته نمىداديم؛ بگو: اگر در خانههايتان هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان مقرر بود، به قتلگاهشان شتاب مىكردند؛ و تا خدا آنچه را در سينههايتان داريد، بيازمايد، و آنچه را در دلهايتان داريد بپالايد، و خدا داناست بدانچه در سينهها نهان گشته. 155. كسانى كه روز رويارويى دو سپاه [در جنگ احُد] پشت به دشمن كردند، بىگمان شيطان با پارهاى از دستاوردهايشان آنان را بلغزانيد، و اينك خدا آنان را بخشيد؛ بىگمان خدا آمرزگارى است تحمّل پيشه. 156. اى مؤمنان، همانند آن كافران مباشيد، كه چون برادرانشان به سفر يا به جنگ مىرفتند، گفتند: اگر نزدِ ما بودند نمىمردند و كشته نمىشدند. [شما اين سخنان را مگوييد] تا خدا آن را فسوسى بر دلهايشان نهد. و خداست كه زنده مىكند و مىميراند؛ و خدا بدانچه مىكنيد بيناست همواره. 157. اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، البته آمرزش و بخشايشى از سوى خدا نيكوتر است از آنچه مىسازند روىِ هم انباشته.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 70