نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 72
166. آنچه در روز رويارويى دو سپاه در جنگ [احُد] به شما رسيد به فرمان خدا بود، و تا بشناسيد كيانند گرونده؛ 167. و نيز تا بشناساند كسانى را كه منافق بودند، كسانى كه چون به آنان گفته شد بياييد در راه خدا پيكار كنيد، يا به دفاع پردازيد، گفتند: اگر جنگ آزموده بوديم شما را پيروى مىكرديم! آنان در آن هنگام به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان. به زبانشان چيزى را مىگويند كه در دلهاشان نيست، و خدا داناتر است به آنچه نهفتهاند در سينه. 168. همانان كه دست از پيكار كشيده و درباره برادرانشان گفتند: اگر پيرو ما بودند كشته نمىشدند. بگو اگر راست مىگوييد مرگ را براى خويش كنيد چاره؛ 169. كشتگانِ راه خدا را مرده مپندار، كه زندگانند، و نزد پروردگارشانند روزى يافته. 170. بدانچه خدا از بخششش به آنان داده خرسندند، و براى كسانى كه در پىِ ايشانند و هنوز به آنان نپيوستهاند شادمانند كه نه بيمى بر آنهاست و نه مىخورند غصّه. 171. به نعمت و بخشايشِ خداوندى سخت مسرورند؛ و خدا تباه نمىكند پاداش هيچ گرونده. 172. كسانى كه پس از زخمى كه به آنان رسيد، دعوت خدا و پيامبر را پاسخ گفتند، براى نيكان و پرهيز پيشگانشان، پاداشى است فزاينده. 173. آنان كه مردمان به آنان گفتند: مردم عليه شما گرد آمدند، از آنان بيم به دل گيريد؛ پس ايمانشان افزوده گشته و گفتند: ما را خدا كافى است، اوست بهترين دفاع كننده.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 72