و به يقين، ما در آسمان برجهايى قرار داديم و آن را براى تماشاگران آراستيم. (16) و آن را از هر شيطان راندهشدهاى حفظ كرديم. (17) مگر آن كس كه دزديده گوش فرا دهد كه شهابى روشن او را دنبال مىكند. (18) و زمين را گسترانيديم و در آن كوههاى استوار افكنديم و از هر چيز سنجيدهاى در آن رويانيديم. (19) و براى شما و هر كس كه شما روزىدهنده او نيستيد، در آن وسايل زندگى قرار داديم. (20) و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينههاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازهاى معين فرو نمىفرستيم. (21) و بادها را بارداركننده فرستاديم و از آسمان، آبى نازل كرديم، پس شما را بدان سيراب نموديم، و شما خزانهدار آن نيستيد. (22) و بىترديد، اين ماييم كه زنده مىكنيم و مىميرانيم، و ما وارث [همه] هستيم. (23) و به يقين، پيشينيان شما را شناختهايم و آيندگان [شما را نيز] شناختهايم. (24) و مسلماً پروردگار توست كه آنان را محشور خواهد كرد، چرا كه او حكيم داناست. (25) و در حقيقت، انسان را از گِلى خشك، از گلى سياه و بدبو، آفريديم. (26) و پيش از آن، جن را از آتشى سوزان و بىدود خلق كرديم. (27) و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گلى خشك، از گلى سياه و بدبو، خواهم آفريد. (28) پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم، پيش او به سجده درافتيد. (29) پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند، (30) جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده كنندگان باشد. (31)