كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مىدهد. (96) در حقيقت، ما اين [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را بدان نويد، و مردم ستيزهجو را بدان بيم دهى. (97) و چه بسيار نسلها كه پيش از آنان هلاك كرديم. آيا كسى از آنان را مىيابى يا صدايى از ايشان مىشنوى؟ (98) 20- سورة طه به نام خداوند رحمتگر مهربان طه. (1) قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى، (2) جز اينكه براى هر كه مىترسد، پندى باشد. (3) [كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است. (4) خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است. (5) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاك است از آنِ اوست. (6) و اگر سخن به آواز گويى، او نهان و نهانتر را مىداند. (7) خدايى كه جز او معبودى نيست [و] نامهاى نيكو به او اختصاص دارد. (8) و آيا خبر موسى به تو رسيد؟ (9) هنگامى كه آتشى ديد، پس به خانواده خود گفت: «درنگ كنيد، زيرا من آتشى ديدم، اميد كه پارهاى از آن براى شما بياورم يا در پرتو آتش راه [خود را باز] يابم. (10) پس چون بدان رسيد، ندا داده شد كه: «اى موسى، (11) اين منم پروردگار تو، پاىپوش خويش بيرون آور كه تو در وادى مقدس «طُوى» هستى. (12)