37- سورة الصافات به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به صفبستگان- كه صفى [با شكوه] بستهاند- (1) و به زجركنندگان- كه به سختى زجر مىكنند- (2) و به تلاوتكنندگان [آيات الهى]، (3) كه قطعاً معبود شما يگانه است. (4) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، و پروردگار خاورها. (5) ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم. (6) و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم. (7) [به طورى كه] نمىتوانند به انبوه [فرشتگانِ] عالَم بالا گوش فرادهند، و از هر سوى پرتاب مىشوند. (8) با شدّت به دور رانده مىشوند، و برايشان عذابى دايم است. (9) مگر كسى كه [از سخن بالاييان] يكباره استراق سمع كند، كه شهابى شكافنده از پى او مىتازد. (10) پس، [از كافران] بپرس: آيا ايشان از نظر آفرينش سختترند يا كسانى كه [در آسمانها] خلق كرديم؟ ما آنان را از گِلى چسبنده پديد آورديم. (11) بلكه عجب مىدارى و [آنها] ريشخند مىكنند. (12) و چون پند داده شوند عبرت نمىگيرند. (13) و چون آيتى ببينند به ريشخند مىپردازند. (14) و مىگويند: «اين جز سحرى آشكار نيست.» (15) «آيا چون مُرديم و خاك و استخوانهاى [خُرد] گرديديم، آيا راستى برانگيخته مىشويم؟ (16) و همين طور پدران اوّليه ما؟!» (17) بگو: «آرى! در حالى كه شما خواريد.» (18) و آن تنها يك فرياد است و بس! و بناگاه آنان به تماشا خيزند. (19) و مىگويند: «اى واى بر ما! اين است روز جزا.» (20) اين است همان روز داورى كه آن را تكذيب مىكرديد. (21) كسانى را كه ستم كردهاند، با همرديفانشان و آنچه غير از خدا مىپرستيدهاند، (22) گرد آوريد و به سوى راه جهنّم رهبرىشان كنيد. (23) و بازداشتشان نماييد كه آنها مسئولند. (24)