پس او را دروغگو شمردند، و قطعاً آنها [در آتش] احضار خواهند شد، (127) مگر بندگان پاكدين خدا. (128) و براى او در [ميان] آيندگان [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم. (129) درود بر پيروان الياس. (130) ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم، (131) زيرا او از بندگان با ايمان ما بود. (132) و در حقيقت، لوط از زمره فرستادگان بود. (133) آن گاه كه او و همه كسانش را رهانيديم، (134) جز پير زنى كه در ميان باقىماندگان [و خاكسترشدگان] بود. (135) سپس ديگران را هلاك كرديم. (136) و در حقيقت، شما بر آنان صبحگاهان، (137) و شامگاهان مىگذريد. آيا به فكر فرو نمىرويد؟! (138) و در حقيقت، يونس از زمره فرستادگان بود. (139) آن گاه كه به سوى كشتى پُر، بگريخت. (140) پس [يونس سرنشينان كشتى] قرعه انداخت و خود از بازندگان شد! (141) [او را به دريا افكندند] و عنبرماهى او را بلعيد در حالى كه او نكوهشگر خويش بود. (142) و اگر او از زمره تسبيحكنندگان نبود، (143) قطعاً تا روزى كه برانگيخته مىشوند، در شكم آن [ماهى] مىماند. (144) پس او را در حالى كه ناخوش بود به زمين خشكى افكنديم. (145) و بر بالاى [سَرِ] او درختى از [نوع] كدوبُن رويانيديم. (146) و او را به سوى يكصد هزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم. (147) پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان كرديم. (148) پس، از مشركان جويا شو: آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است؟! (149) يا فرشتگان را مادينه آفريديم و آنان شاهد بودند؟ (150) هشدار كه اينان از دروغ پردازى خود قطعاً خواهند گفت: (151) «خدا فرزند آورده.» در حالى كه آنها قطعاً دروغگويانند. (152) آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است؟ (153)