44- سورة الدخان به نام خداوند رحمتگر مهربان حاء، ميم. (1) سوگند به كتاب روشنگر، (2) [كه] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم، [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم. (3) در آن [شب] هر [گونه] كارى [به نحوى] استوار فيصله مىيابد. (4) [اين] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مىگيرد]. ما فرستنده [پيامبران] بوديم. (5) [و اين] رحمتى از پروردگار توست، كه او شنواى داناست. (6) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر يقين داريد. (7) خدايى جز او نيست؛ او زندگى مىبخشد و مىميراند؛ پروردگار شما و پروردگار پدران شماست. (8) ولى نه، آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند. (9) پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمىآورد، (10) كه مردم را فرومىگيرد؛ اين است عذاب پردرد. (11) [مىگويند:] «پروردگارا، اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم.» (12) آنان را كجا [جاى] پند [گرفتن] باشد، و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است. (13) پس، از او روى برتافتند و گفتند: «تعليميافتهاى ديوانه است.» (14) ما اين عذاب را اندكى از شما برمىداريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مىگيريد. (15) روزى كه دست به حمله مىزنيم، همان حمله بزرگ؛ [آن گاه] ما انتقامكشندهايم. (16) و به يقين، پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم، و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد، (17) كه [به آنان گفت:] «بندگان خدا را به من بسپاريد، زيرا كه من شما را فرستادهاى امينم. (18)