67- سورة الملك به نام خداوند رحمتگر مهربان بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست. (1) همان كه مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد، و اوست ارجمند آمرزنده. (2) همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد. در آفرينشِ آن [خداى] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمىبينى. باز بنگر، آيا خلل [و نقصانى] مىبينى؟ (3) باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد. (4) و در حقيقت، آسمان دنيا را با چراغهايى زينت داديم و آن را مايه طرد شياطين [قواى مزاحم] گردانيديم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده كردهايم. (5) و كسانى كه به پروردگارشان انكار آوردند، عذاب آتش جهنّم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است. (6) چون در آنجا افكنده شوند، از آن خروشى مىشنوند در حالى كه مىجوشد. (7) نزديك است كه از خشم شكافته شود. هر بار كه گروهى در آن افكنده شوند، نگاهبانان آن از ايشان پرسند: «مگر شما را هشداردهندهاى نيامد؟» (8) گويند: «چرا؛ هشداردهندهاى به سوى ما آمد و [لى] تكذيب كرديم و گفتيم: خدا چيزى فرونفرستاده است، شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد.» (9) و گويند: «اگر شنيده [و پذيرفته] بوديم يا تعقّل كرده بوديم در [ميان] دوزخيان نبوديم.» (10) پس به گناه خود اقرار مىكنند. و مرگ باد بر اهل جهنّم! (11) كسانى كه در نهان از پروردگارشان مىترسند، آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود. (12)