و [اگر] سخن خود را پنهان داريد، يا آشكارش نماييد، در حقيقت وى به راز دلها آگاه است. (13) آيا كسى كه آفريده است نمىداند؟ با اينكه او خود باريكبين آگاه است. (14) اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد، پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوىِ اوست. (15) آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شدهايد كه شما را در زمين فروبرد، پس بناگاه [زمين] به تپيدن افتد؟ (16) يا از آن كس كه در آسمان است ايمن شدهايد كه بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فروفرستد؟ پس به زودى خواهيد دانست كه بيمدادن من چگونه است! (17) و پيش از آنان [نيز] كسانى به تكذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود؟ (18) آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريستهاند [كه گاه] بال مىگسترند و [گاه] بال مىزنند؟ جز خداى رحمان [كسى] آنها را نگاه نمىدارد، او به هر چيزى بيناست. (19) يا آن كسى كه خود براى شما [چون] سپاهى است كه ياريتان مىكند، جز خداى رحمان كيست؟ كافران جز گرفتار فريب نيستند. (20) يا كيست آن كه به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] بازدارد؟ [نه]! بلكه در سركشى و نفرت پافشارى كردند. (21) پس آيا آن كس كه نگونسار راه مىپيمايد هدايت يافتهتر است يا آن كس كه ايستاده بر راه راست مىرود؟ (22) بگو: «اوست آن كس كه شما را پديد آورده و براى شما گوش و ديدگان و دلها آفريده است. چه كم سپاس گزاريد.» (23) بگو: «اوست كه شما را در زمين پراكنده كرده، و به نزد او [ست كه] گرد آورده خواهيد شد.» (24) و مىگويند: «اگر راست مىگوييد، اين وعده كى خواهد بود؟» (25) بگو: «علم [آن] فقط پيش خداست و من صرفاً هشدار دهندهاى آشكارم.» (26)